Het is nog donker als om 6.00 uur de wekker gaat. Wat een vroegte! De reden is dat we vanmorgen om 7.15 uur bij Whale Watching Kaikoura moeten zijn want we gaan de zee op om Potvissen (Sperm Whales) te spotten. Die zijn namelijk hier te vinden aangezien de zeebodem niet ver uit de kust maar liefst 1.500 meter diep is en daarin voelt deze giant zich uitermate goed thuis. Het zijn overigens alleen de mannetjes, de vrouwtjes verkiezen warmere wateren zoals bij Samoa, de Malediven en Hawaï. Na een kort ritje met een touringcar naar de haven stappen we met ongeveer 30 anderen op een boot met overdekt benedendek en open bovendek. We hebben op advies de vroege tour geboekt omdat de zee dan vaak nog kalm is. Hoe kalm blijkt al snel als we met ongeveer 45 knopen (= plm. 50 km/uur) het ruime sop kiezen. Wind staat er nauwelijks maar het is bewolkt en al snel komt de voorspelde regen opzetten. De zee is verre van rustig want er is een gigantische deining met golven die drie tot vier meter hoog zijn. De boot wordt hierdoor aardig heen en weer en op en neer geslingerd. De rollercoasters in Walibi Flevo (voorheen SixFlags) zijn er kinderspel bij. Het wordt al snel stiller onder de passagiers en de eerste zakjes worden tevoorschijn gehaald en da’s geen voer voor die potvissen… De boot vermindert vaart bij het naderen van de plaats waar een potvis boven moet komen. Dit lokaliseert men aan boord d.m.v. onderwatermicrofoons. Een potvis zendt constant signalen (klikgeluid) uit, worden deze teruggekaatst (bijv. door de aanwezigheid van een boot) dan weet-ie dat er gevaar is om naar boven te komen en blijft-ie onder water. Pas als er niets terugkomt en hij ervan overtuigd is dat het veilig is, stopt hij met het uitzenden van signalen. Nu weet de crew van onze boot dat-ie aanstalten maakt om naar boven te komen. Dit moment is nu aangebroken en inderdaad wordt de eerste potvis gesignaleerd, iedereen snelt naar buiten. We zien de bekende straal water die hij de lucht in blaast, gevolgd door zijn gigantische zwarte rug die aan de oppervlakte verschijnt. Dit duur ongeveer vijf minuten waarna hij weer voor zeker een uur onder water verdwijnt, maar eerst nog even zijn gigantische staart laat zien.

Alles wordt op foto en video vastgelegd maar echt van harte gaat het niet. Iedereen waaronder ik maar Angeline helemaal zijn ondertussen behoorlijk zeeziek geworden. Het ene kotszakje na het andere wordt gevuld. En daar hebben we dan NZD125,- (€ 70,-) p.p. voor neergeteld. Het hele circus van een potvis die zich aan de oppervlakte laat zien herhaalt zich nog twee keer.
Angeline ziet het allemaal vanachter haar kotszakje binnen, ik waag me beide keren nog naar buiten om in de gietregen alles te filmen. Uiteindelijk zijn we drie uur op het water en keren tegen 11.00 uur weer terug naar de vaste wal. Niemand die daar een moment spijt van heeft, wat een toestand! De één nog bleker dan de ander verlaten we boot, de crew had gelukkig nergens last van, ik snap nu nog steeds niet hoe dat kan! Ik ga de camper halen, Angeline blijft wachten bij de check-in. We rijden nog even langs een andere zeehondenkolonie even buiten Kaikoura maar daar zien we er ‘maar’ vier.
We komen langzaam bij van het helse avontuur en rijden in zuidelijke richting over de SH70 langs Mt. Lyford en Waiao. Deze route voert ons dwars door woest berggebied, het Zuidereiland ten top eigenlijk. We pakken op de kruising met de SH7 de route richting Lewis Pass en de West Coast maar slaan na 25 km af naar het noorden. Het eindpunt van deze weg is ook het eindpunt van vandaag: het wintersportoord Hanmer Springs. Ook ’s zomers is dit een razend populaire plaats door de aanwezigheid van vele wandel- en mountainbike tracks en Thermal Hot Pools. Daar gaan wij dit weekend maar ‘ns van genieten! We parkeren de camper op Mountain View Top 10 Holiday Park en gaan na het avondeten nog even twee uurtjes de Hot Pools in. Er zijn maar liefst 12 openlucht baden waarvan drie zwavelbaden (water ruikt naar rottende eieren) variërend van 33 tot 42°C! Dit is echt verkwikkend hoewel we het in de warme baden (>38°C) niet echt lang uithouden maar dit schijnt normaal te zijn aangezien een menselijk lichaam zijn warmte kwijt moet kunnen en da’s in een temperatuur die hoger is dan die van ’t lijf moeilijker dan in een lagere. We zullen na deze zeer enerverende dag in ieder geval lekker slapen!