Wordt het dan vandaag eindelijk mooi weer? Het begin is in ieder geval hoopgevend. Voor het eerst sinds weken ontbijten we weer ‘ns buiten. We rijden erna terug naar de SH12 en komen na een km of 15 in het Waipoua Forest waar nog Kauri bomen te vinden zijn. Links en rechts van de weg doemen deze gigantische reuzen op die veelal honderden jaren oud zijn. Vooral begin 1900 zijn er zeer veel van deze bomen gekapt voor de houtindustrie en de gum die deze bomen produceren. Stond destijds de hele provincie Northland vol met Kauri’s, nu is dat nog maar op enkele plaatsen het geval. Gelukkig zag men al vrij snel in dat deze bomen beschermd moesten worden dus de kap heeft niet al te lang geduurd. Dat was overigens al wel genoeg om het merendeel te vellen.

We stoppen op een parkeerplaats waar verschillende wandelingen naar kauri reuzen beginnen. De Four Sisters (vier gezusters) zijn vier giganten die in een vierkant staan en wel zo dicht dat hun wortels in elkaar gegroeid zijn en het lijkt dat er uit een gigantische stronk vier bomen groeien. Iets verderop staat Te Matua Ngahere, Vader van het Bos. Deze Kauri is de twee na grootste in NZ en heeft een doorsnee van maar liefst vijf meter! Hij is niet zo heel erg hoog waardoor hij helemaal massief overkomt. Kauri’s hebben één gevaarlijke vijand: de mens. Hun wortelstelsel is de achilleshiel want dat is lang niet zo sterk als de rest van de boom. De wortels groeien namelijk vlak onder en ook ààn de oppervlakte. Als mensen hierop gaan staan en het wortelstelsel raakt beschadigd, is het einde verhaal voor de Kauri. We zien in het bos verschillende giganten staan weg te rotten omdat ze op deze wijze zijn gestorven. Het duurt wel even totdat zo’n boom is weggerot… Een paar kilometer verderop parkeren we de auto voor een korte wandeling naar Tanemahuta. Deze Kauri is de grootste van Nieuw Zeeland en genoemd naar de Maori God van het Bos. Het Waipoua Forest is trouwens zo dichtbegroeid dat je de meest grote Kauri’s pas ziet staan als je er echt voor staat. Zo ook bij Tanemahuta. Je loopt de bocht om en pats: daar staat een enorme kolos van maar liefst 51 meter hoog. Hij is minder dik dan Te Matua Ngahere maar door zijn lengte minstens zo imposant. Zijn leeftijd wordt geschat op 2000 jaar… Opnieuw een stukje meesterwerk van Moeder Natuur. We vervolgen onze weg over SH12 en rijden na Omapere het binnenland weer in. We laten de tasman Zee letterlijk links liggen en rijden nu in oostelijke richting richting de Bay of Islands die aan de Pacific liggen. Dit gebied is enorm populair bij toeristen uit zowel NZ als de rest van de wereld. Het klimaat is een beetje te vergelijken met de Côte d’Azur in Zuid Frankrijk. Een paar kilometer voor Pahia stort de Waitangi rivier zich een aantal meters naar beneden. Deze watervallen heten de Haruru Falls. Aan de rivieroever met uitzicht op deze waterval ligt een prachtige camping: Haruru Falls Resort. Aangezien we drie nachten hier willen blijven staan is dit een prachtige lokatie.