We slapen heerlijk onder de klamboe en de ventilator ondanks de behoorlijk hoge temperatuur in onze Bure. Buiten koelt het namelijk niet verder af dan zo’n 25 graden dus dat is het minstens ook bij ons binnen. Na het ontbijt maken we ons op voor een bezoek aan het dorpje Nalauwaki dat op slechts een kwartiertje loopafstand aan de andere kant van de berg ligt. Zoals gezegd woont het merendeel van het personeel dat in het resort werkt in dit dorp dat nog geen 1000 zielen telt. De huisjes zijn of van steen of van hout en golfplaten gemaakt. Elektriciteit is er meestal niet, stromend water wordt geleverd via de buitenkraan. Ook koken doet men buiten, veelal op een houtvuurtje. Het zijn dus erg primitieve omstandigheden. Desalniettemin zijn de inwoners meer dan vriendelijk en zien ze er gezond uit. Men heeft immers de beschikking over de basisbehoeften: goed te eten (verse vis, zelf geteelde groenten, e.d.), schoon drinkwater en een dak boven het hoofd. We brengen een bezoek aan de kleuterschool maar die is vandaag verlaten. De kinderen zijn vrij omdat de schoolleiding elders is voor een vergadering.

We slenteren verder door het dorpje totdat we door een vriendelijke man zijn (stenen) huis worden binnengewenkt. Samen met zijn vrouw, broer en diens zoontje zit hij op de grond op een kleed. Voor hen staat een grote ketel warm water en emaillen schaaltjes waaruit zij thee drinken. Ook staat er een bordje met pannenkoekjes. Wij lopen naar binnen en worden gevraagd aan te schuiven voor een kom thee en een pannenkoekje. Aarzelend lopen we naar binnen want we voelen ons toch wel die rijke toeristen die zomaar overal naar binnen gluren. De familie is echter zo gastvrij dat we niet kùnnen weigeren. Aangezien de officiële taal op Fiji naast het Fijiaans Engels is, kunnen we goed met elkaar communiceren. We zitten zo een minuut of 20 totdat het tijd is om weer terug te lopen naar het resort. Het bezoek aan Nalauwaki was zeer de moeite waard. Na de lunch gaan we onder een kokospalm zitten en krijgen we van Fulo, één van de jongens uit Nalauwaki die in het resort werken, een stuk van de schaal van een kokosnoot in de vorm van een armband. Het is de bedoeling om de buiten- en binnenkant mooi glad te maken en te voorzien van een vernislaag. De eerste klus neemt het meeste tijd in beslag. Hier zouden we dit doen met een schuurpapiertje of Dremel, wij moeten het doen met een glasscherf. Het resultaat is uiteindelijk een prachtig gladde armband. Probleem is echter dat de vernis op is dus dat doen we zodra dit van het vaste land is aangevoerd.

Om 17.00 uur gaan Fulo en z’n vader Kenny lijnvissen en wij gaan mee. Wanneer we een flink eind uit de kust zijn krijgen we allebei een rol met vislijn waaraan aan te eind een stuk lood, haak en een kunstvlieg zitten. De lijn wordt een flink stuk afgerold terwijl de boot langzaam verder vaart. De vissen laten zich via deze taktiek niet beetnemen dus wordt er uit een ander vaatje getapt. Kenny zet koers naar een iets verderop gelegen plek, zet de motor af en gooit het anker uit. Hij pakt een zak met bevroren visjes en pikt er eentje aan de haak. Hij sommeert ons de lijn net zo lang af te laten rollen totdat de haak op de bodem terecht komt. Nu is het afwachten totdat je een ruk aan de lijn voelt. Voor Kenny en Fulo is het vrijwel meteen raak: beet! Ze halen beiden een mooie grote vis naar boven. Kort daarna opnieuw, hoe doen ze dat? En dan heeft Angeline beet! Ze trekt snel de lijn naar binnen en haalt inderdaad een grote Snapper naar boven. Niet veel later is het ook mijn beurt. Ondertussen is de zon onder gegaan en dat is alleen maar gunstiger voor ons. Inderdaad gaat het crescendo, de ene na de andere vis halen we omhoog. Angeline haalt op een gegeven moment de grootste vis omhoog: een zoutwater zalm van zeker 50 cm en een kilo of drie! Ook een Barracuda is haar prooi. We vangen zoveel vis dat de aas al snel op is. Daarom vilt Kenny een vers gevangen vis en gebruikt dit als aas. Wanneer het echt donker geworden is, halen we het anker in en zetten we koers naar de wal. De buit van vanavond wordt morgenmiddag als lunch geserveerd als Catch of the Day. Alle gasten mogen ons dankbaar zijn want we hebben er zeker 30 gevangen! Angeline en ik hebben er beiden vijf omhoog gehaald. Bij terugkomst in het resort krijgen we drie vissen waaronder de grote zalm. Deze worden morgenmiddag speciaal voor ons klaargemaakt als lunch. Dat wordt smullen!