Het is heiig buiten met een paar aarzelende zonnestralen als we om 8 uur opstaan. Een klein uurtje later staan we op straat met rugzak en stadsplattegrond. We lopen richting het dichtstbijzijnde metrostation dat ongeveer 500 meter van het hotel verwijderd is. Seoul heeft een zeer uitgebreid metrostelsel dat vrijwel de hele stad ontsluit. Wij kiezen daarom voor dit effectieve en snelle transportsysteem. Al snel hebben we in de gaten welke lijnen naar het centrum gaan en waar we moeten overstappen. Gelukkig staan stations- en lijnnamen ook overal in het Engels aangegeven zodat we niet met Koreaans woordenboek over straat hoeven. Een gemiddeld ritje kost ongeveer een Euro. Kaartjes koop je los, dagabonnementen zoals eerder voor de bus in Auckland kennen ze hier niet. Het duurt ongeveer een half uur voordat we aankomen bij het Centraal Station waar we uitstappen en langs de Zuidpoort naar de Nam dae mun Market lopen. Dit is een gigantisch druk stukje Seoul met heel veel winkeltjes, straatstalletjes en nog meer reklameborden. Zuid Korea is het land van de namaak artikelen en die zijn dan ook volop verkrijgbaar. Tassen, reiskoffers, horloges, sieraden en kleding voeren de boventoon maar er wordt ook veel Koraans eten verkocht. We lopen hier een tijdje rond, knikken vriendelijk naar de verkopers die ons hun waar aanprijzen en vergapen ons aan de entourage. Ondertussen verkleumen we wel van de kou want het is vandaag slechts enkele graden boven nul. De hoge kantoorgebouwen zorgen verder voor harde windvlagen die het er niet aangenamer op maken. Door de lage temperaturen biedt de stad trouwens een troosteloze aanblik. Het groen wat er groeit tussen het beton is bruin en vertoond nog geenszins sporen van de naderende lente. We gaan op zoek naar Jung-gu, een nederzetting met traditionele Koreaanse huizen. We vinden ze met moeite want ze staan gewoon tussen de kantoorgebouwen.

We vinden het niet de moeite voor een nader bezoekje dus lopen we terug naar het centrum waar we ten noorden van de eerdergenoemde markt het stadhuis vinden met daarnaast het Deoksugung paleis. Dit paleis bestaat uit verschillende gebouwen en behoorde van origine tot Wolsandaegun (1454-1488), de oudere broer van koning Seongjong (1469-1494) die lid was van de Joseon Dynastie. We belanden voor de ingang midden in een ceremonie die doet denken aan de wisseling van de wacht. Als dit is voltooid betalen we de € 0,80 entree voor een bezichtiging. Leuk om dit soort gebouwen in originele staat te zien die we in Nederland meestal alleen als restaurant zien 🙂 .

Nadat we alles hebben bekeken lopen we nog even terug naar de Namdaemun Markt want we hebben een mooie grote reiskoffer gezien. De koffers die we nu mee hebben zijn van Angeline d’r ouders. Zelf hebben we er nog niet een. We hebben berekend dat het kan qua toegestaan gewicht in het vliegtuig als we de inhoud van de grootste koffer hierin doen en de kleinere koffer in de dan lege doen. We maken een mooie prijs met de koopman en lopen even later met een joekel van een koffer over straat. Gelukkig heeft-ie een handvat en wieltjes dus dat is mooi meegenomen. Het loopt al tegen het eind van de middag als we met de metro naar Itaewon rijden, een populaire winkelstraat waaraan ook enkele eettentjes gevestigd zijn. We zien in één van de winkeltjes een mooie kimono van echt zijde. Zowel Angeline als ik krijgen er een aan en ze staan werkelijk prachtig. Prachtig is ook de prijs die de koopman vraagt. Veel te duur dus… Dat wordt dus flink onderhandelen en uiteindelijk krijg ik er 30% van de prijs af. Eigenlijk nog iets te weinig maar vooruit. We eten een pizza en nemen bepakt de metro terug naar het hotel. Daar zwemmen we nog een paar baantjes in het zwembad en pakken de koffers om. We zijn klaar voor het laatste nachtje van huis, morgen slapen we weer in ons eigen bed…