We verlaten na precies een week de Pacific en gaan het binnenland in op weg naar de woestijn. Vandaag is het eindstation het eerste van de vele National Parks dat we zullen bezoeken Joshua Tree National Park. Dit park ligt ten noordoosten van San Diego op dezelfde hoogte als Los Angeles. Via de wegnrs. 15, 79 en 79 rijden we naar San Jacinto waar we lunchpauze houden. Inmiddels is de temperatuur opgelopen tot zomerse waarden zodat eindelijk de korte broek aan kan. Na de lunchpauze vervolgen we onze weg en doet zich niet veel later een bizar en heftig voorval plaats. Net buiten San Jacinto staan we voor het laatste stoplicht te wachten als er naast ons een motorrijder komt staan. De bestuurder heeft een jeans en motorjack aan maar achterop zit een dame in haar korte broek en t-shirt! Beiden dragen ook geen integraalhelm maar een zgn. half model. Angeline en ik zeggen nog tegen elkaar: “die zijn ook niet slim bezig met zo’n uitrusting, je moet er niet aan denken als er wat gebeurt”. Het stoplicht springt op groen en de motor trekt vlot weg. De weg loopt even later omhoog tegen een heuvel aan. Na plm. drie mijl staat het verkeer in een flauwe bocht voor ons plotseling stil.

Nauwelijks 200 meter voor ons is wat gebeurd want de paar auto’s voor ons rijden ook niet verder. Als er na een paar minuten nog geen beweging in zit stappen we uit om te kijken wat er is gebeurd. Links tegen de betonnen middengeleider ligt even verderop een motor en iets daarvoor op de rechter rijbaan een helm. Vrijwel daarnaast buigen verschillende mensen zich over iets heen. Daar ligt iemand op de grond want er komt een spoor bloed onder vandaan… Als de hulpdiensten kort daarna arriveren en starten met reanimeren weten we dat het goed mis is. Van enkele automobilisten waarmee we staan te praten horen we dat de motorrijder al zigzaggend verschillende auto’s inhaalde en één van hen dit niet opmerkte toen hij van rijbaan verwisselde. De motorrijder kon hem niet meer ontwijken en crashte. Hijzelf staat echter een verklaring af te leggen aan een ‘police officer’ over hetgeen gebeurd is en is op het oog ongedeerd. Nu blijkt de persoon die op de rijbaan ligt de diezelfde vrouw van zojuist te zijn die tijdens die crash is gelanceerd… De hulpdiensten stoppen na een kwartier met reanimeren en leggen het stuk plastic dat als afscheiding diende over haar hele lichaam heen…

Kort daarna wordt de linker rijbaan vrijgegeven en worden we gesommeerd verder te rijden. Al met al heeft dit voorval een uur tijd gekost en een behoorlijke indruk op ons achter gelaten. Gelukkig hebben de kids de details van het voorval niet meegekregen. Een uur later arriveren we in het gelijknamige dorp Joshua Tree de ingang van het Park. We kopen hier een pas à $ 80,- en hebben hiermee een jaar lang entree tot alle nationale parken in de USA. Dit is voordeliger dan bij ieder park de losse entrance fee te betalen. We rijden een kleine vijf mijl naar Hidden Valley waar een wandeling van een mijl is uitgezet tussen rotsformaties, Yucca cactussen en Joshua Trees. We zijn echt in een woestijnlandschap gearriveerd en het is erg indrukwekkend. Na deze wandeling rijden we verder naar onze camping bij Jumbo Rocks. De benaming doet volledig recht aan het landschap. Reusachtige rotsformaties waar de weersinvloeden zich op hebben kunnen uitleven zijn als het ware in het landschap neergegooid. Het overnachtingstarief bedraagt $ 10,- per plaats. Voor Arend en Anneke die zich ‘senior’ mogen noemen is het slechts de helft. Betaling geschiedt door het betreffende bedrag in een speciaal envelopje te stoppen en voorzien van naam, datum, kenteken van de camper en plaatsnummer in de daarvoor bestemde brievenbus te deponeren. We hebben overigens voor dit bedrag alleen een mooie plaats en een toiletgebouw. Water en elektra is niet aanwezig.