De zon brandt al behoorlijk onze camper in wanneer vanmorgen om 7.00 uur de wekker af gaat. Na het ontbijt vullen we de watertank bij want die is behoorlijk leeg. De vuil watertank zit ook bijna vol dus wordt ook geleegd aan het begin van de camping op de speciale ‘dump station’. Niet het meest frisse klusje maar het hoort erbij.

Vrijwel aan de overkant van de camping bevindt zich een ‘Goldfield Ghost Town’ uit 1893 die nu als soort museum dient. Leuk om even rond te lopen en een ritje te maken in de historische stoomtrein die rond de nederzetting loopt. Hierna is het tijd om de route te vervolgen richting Tuscon. Een vrijwel kaarsrechte tweebaansweg van bijna 60 mijl maakt het er wel eentonig op. We passeren o.a. op een haar na het plaatsje Oracle dat me aan m’n werk herinnert. Hier komen dus al die databases vandaan! 😉 Voor de ICT leken: de software van het bedrijf Oracle wordt o.a. gebruikt voor het aanmaken van databases waarin gegevens worden vastgelegd.

Korte tijd later bereiken we de stad Tuscon dat slechts 60 mijl van de Mexicaanse grens verwijder ligt. We rijden aan de noordzijde tegen de klok in naar het westen om zo Saguaro National Park te bereiken. Dit park dankt zijn naam aan de vele duizenden Saguaro cactussen die hier groeien. Deze kunnen tot 12 meter hoog worden en omdat ze maar langzaam groeien kunnen ze tot 200 jaar oud worden! Het National Park kent ten opzichte van Tuscon een westelijk deel (waar we ons nu bevinden) en een oostelijk deel waar we morgen langsrijden op weg naar Kartchner Caverns State Park.

In dit gebied zijn ook veel Western films opgenomen omdat deze cactussen karakteristiek zijn voor het Wilde Westen. In het zuiden grenst het National Park aan het Tuscon Mountain County Park waarin onze eindbestemming van vandaag ligt: Gilbert Ray Campground. Een schitterend gelegen camping tussen de vele cactussen. De plaatsen zijn ruim en zijn voorzien van elektra dus de airco kan zo weer aan. Da’s erg prettig want het is nog steeds onbewolkt en plm 35 graden. Waterpunten zijn er om de twee plaatsen. De camping is onbemand, betalen gaat door in het inmiddels bekende envelopje deze keer $ 20,- te stoppen.

Dat we in de woestijn zitten wordt even later duidelijk als Arend en Anneke naar het toiletgebouw lopen en er plotseling een ratelslang de weg oversteekt! Deze houdt zich later in de berm onder een struik verscholen. Een paar honderd meter verderop zijn twee mooie ruime camperplaatsen met geel lint afgezet. Als ik daar voor sta hoor ik uit de struiken achterin waarom: RRRRRRRRRRR!! Daar zitten ze dus ook… Op de asfaltwegen blijven lopen dus en goed uitkijken, zeker als het straks donker wordt. Want dan komen ze juist tevoorschijn omdat het asfalt dan zo lekker warm is. Op tijd naar bed vanavond want het zal wel een plakkerige nacht worden (de airco heeft te weinig goede instellingsmogelijkheden op het gebied van temperatuur en lawaai om ’s nachts aan te laten).