We slapen als een blok vannacht want het is heerlijk afgekoeld en de wind is behoorlijk gaan liggen. Als om 7.00 uur de wekker gaat is het onbewolkt en heerlijk aangenaam qua temperatuur. Het beloofd een schitterende dag te worden. Da’s niet verkeerd want er staat vandaag een excursiedag op het programma. We gaan naar de vermaarde Antilope Canyon die bekend staat om z’n schitterende rotsformaties en lichtval. We beginnen met de Upper Canyon die het bekendste en daarom ook het drukste is. Dat komt met name doordat deze ook beter toegankelijk is dan de Lower Canyon die enkele mijlen hier vandaan ligt. We betalen $ 6,- p.p. entree en nog eens $ 25,- p.p. aan een lokale indiaan (zij beheren de canyons) die ons vervolgens in een truck laadt en naar de ingang van de Canyon rijdt. Dit is tevens onze gids die ons begeleidt. Vanwege de stand van de zon is de tijd tussen 11.00 en 12.30 uur de beste om naar binnen te gaan. Dat is te merken aan de hoeveelheid mensen want het zijn er totaal toch een dikke honderd die in kleine groepjes van plm. 15 personen de smalle canyon in gaan. Het is inderdaad een ongelooflijk mooi spel van lijnen op rood-oranje gekleurde rotsen die door het water in de meest mooie glooiingen zijn gevormd. Het is de clou om niet de blauwe lucht te fotograferen maar alleen de rotsen, anders zie je de kleuren en lijnen niet maar slechts donkere, grijze rotsen. Dat is ook de voornaamste reden waarom juist op dit tijdstip de canyon moet worden bezocht en niet bijv. ’s middags. De hele wandeling duurt ongeveer anderhalf uur. Je gaat dezelfde weg weer terug als heen maar door de lichtval is deze minder spectaculair. Er worden in ieder geval ontzettend veel foto’s gemaakt.

Nadat we terug zijn bij de camper informeren we naar de rondleiding in Lower Antilope Canyon. Deze is nagenoeg aan de andere kant van weg 98. Door de lichtval is het juist beter om deze in de middag te bezoeken. Hij is kleiner en veel moeilijker toegankelijk dan de upper canyon. Zo moet je via veel kleine steile trappetjes afdalen. Omdat dit met de kinderen ook lastiger is en we nogmaals $ 20,- p.p. moeten neertellen, besluiten we dat Reyn en Arend met z’n tweeën gaan. Anneke en Angeline blijven in de camper bij de meiden en wachten in spanning de foto’s af. Zo gaan de mannen tegen 14.00 uur naar beneden de canyon in. We zijn maar met een kleine groep van plm. 15 personen en er zijn bovendien geen groepen voor of na ons. We hebben dus alle tijd om in ons eigen tempo de canyon te bekijken en foto’s te maken. Hier schijnt veel meer licht naar binnen dan in de upper canyon. Hierdoor is het extra belangrijk om de belichting van de fotocamera goed in te stellen. Een cursus fotografie voor zowel beginners als (ver)gevorderen kan hier moeiteloos gegeven worden. Het resultaat van de geschoten plaatjes is op het oog prima. Dat gaan we vanavond op de laptop snel controleren! We lopen na ruim drie kwartier de canyon uit en gaan buitenom weer terug naar het startpunt. Ongelofelijk dat hier naast ons diep verscholen zo’n mooi stukje natuur verscholen ligt.

We rijden via het dorpje Page weer terug naar de camping. In page kopen we snel nog een paar eclips brilletjes want morgen is er rond 17.30 uur plaatselijke tijd een zonsverduistering! In ongeveer tweederde van de USA is deze waar te nemen maar juist in deze streek is-ie vrijwel geheel verduisterd. Morgen ongetwijfeld meer hierover, hopelijk inclusief foto’s. De avond wordt in ieder geval besteed aan het bijwerken van de blog, uploaden van de belevenissen en een selectie uit de honderden foto’s die de afgelopen dagen zijn gemaakt.