[dcW[/dc]e hebben vandaag een lange rit voor de boeg. Bijna 180 mijl naar Canyon de Chelly (spreek uit: Kenjun de Sjee) National Monument. Het blijkt een makkelijke route met stille, lange en rechte wegen. Cruise control erop en rijden maar dus. Het landschap is opnieuw afwisselend maar minder spectaculair dan de vorige dagen. We passeren onderweg Navajo National Monument, een oude nederzetting van de Navajo indianen die in dit gebied leven. Omwille van de tijd laten we deze nederzetting letterlijk links liggen. We arriveren om een uur of drie in Chinle bij de ingang van CdC. Vlak na het Visitor Center aan de rechterkant ligt Cottonwood Campground. Een eenvoudige maar schaduwrijke camping zonder veel faciliteiten. Het kost dan ook maar $ 10,- om hier met een camper en max. 4 personen te overnachten. Omdat er geen vaste plaatsen worden uitgedeeld mag je zelf een geschikte zoeken. Wil je echter van de camping af, dan moet je je plekje bezet houden door er bijv. een stoel neer te zetten. Ook wij doen dat laatste want we gaan nog even de ‘lookouts’ op de South Rim bekijken. Hier heb je een mooi uitzicht over de canyon. Deze is opvallend groen op de bodem. Duidelijk is dat de neerslag die er valt wordt vastgehouden en niet meteen verdampt of in de bodem verdwijnt. Er groeien bomen en gras waardoor er wat paarden en koeien grazen. Ook wordt er op kleine schaal landbouw bedreven op primitieve akkers.

We komen niet toe om alle uitzichtpunten te bekijken want zoals gisteren al gemeld beleven we vanaf 18.30 uur een spectaculaire totale zonsverduistering. We hebben echt mazzel want slechts in een strook van plm. 100 mijl breed is-ie totaal verduisterd. Laten wij nu uitgerekend in die strook zitten! T.o.v. de camping zijn we een paar honderd meter in hoogte geklommen en bevinden we ons op een soort plateau. Daarom hebben we hier een prachtig vrij uitzicht op de onbewolkte hemel en de koperen ploert. Vele liefhebbers hebben zich daarom hier gestationeerd met de meest geavanceerde apparatuur. Daarbij vergeleken vallen wij in het niets maar gelukkig hebben we onze $ 1,- eclips brillen! We vinden gelukkig nog een mooi plaatsje voor de campers en gaan eerst een hapje eten. Inderdaad zien we vanaf 18.30 uur rechtsonder een stukje uit de zon. Het is begonnen! Langzaam maar zeker schuift de maan steeds verder voor de zon. Ik heb geen speciale filter voor mijn fotocamera maar omdat het avond is en de zon al behoorlijk aan kracht heeft verloren, monteer ik mijn telelens en houdt mijn eclipsbril voor de lens. Helaas heb ik ook nog geen statief kunnen aanschaffen voor vertrek uit Nederland. Die mis ik nu want moet het uit de hand doen. Desondanks lukt het me toch om een paar aardige plaatjes te maken. Wanneer na ongeveer 50 minuten uiteindelijk de maan in z’n geheel voor de zon geschoven is, blijft een prachtige ring van vuur zichtbaar. De zon is nl. nog net iets groter dan de maan vandaar dit effect. Deze situatie blijft maar liefst zes minuten zichtbaar waarna de maan langzaam naar linksboven doorschuift.

 

 

 

 

 

 

 

De zon is inmiddels onder gegaan wanneer alles weer voorbij is en iedereen z’n apparatuur weer inpakt. Wij rijden terug naar de camping waar we nog even de foto’s op de laptop bekijken. Het is overigens een raar fenomeen dat in dit deel van Arizona opeens de zomertijd wordt gehanteerd. In het grootste deel van Arizona wordt dat niet gedaan. Dat betekent dat de klok een uur vooruit gaat. Het viel ons al op aan de tijd op de telefoon en navigatie apparatuur die dit uur al hadden verwerkt. Omdat we de komende dagen Arizona verlaten en naar Utah rijden waar de zomertijd ook geldt, kunnen we de klok hierop laten staan.