De laatste dag van onze reis breekt aan als om 7.00 uur de wekker gaat. We checken uit en een busje van het hotel zet ons 10 rijminuten verder af bij de Korea City Air Terminal. Dit busstation fungeert niet alleen als opstappunt voor de bus naar het vliegveld maar heeft ook een incheckbalie voor klanten van Korean Air en Asiana Airlines. En laten wij dus met de eerste vliegen… Alle formaliteiten bij de Immigration Service kunnen al worden geregeld, de bagage kunnen we hier achterlaten (op gewicht wordt niet eens gelet!) en omdat we zo vroeg inchecken hebben we weer Exit Seats! Al met al is alles weer prima voor elkaar. Op het vliegveld hebben we dus tijd voor het slenteren langs winkeltjes en het ophalen van e-mail. E zijn plenty onbeveiligde WiFi verbindingen waar mijn PDA dankbaar gebruik van maakt. Onze vlucht vertrekt om 11.40 uur en is maar voor ongeveer de helft gevuld. Het is weer een lange zit: 11 uur en 50 minuten. Desalniettemin vliegt de tijd letterlijk en figuurlijk. Omdat we overdag vliegen hebben we een mooi uitzicht over China, de Russische steppen van Siberië, St. Petersburg en Zuid Zweden. Opvallend is dat het overal nog hartje winter is, meren en rivieren zijn bevroren en er ligt nog op diverse plaatsen sneeuw. Wanneer we de grens met Nederland passeren is het bewolkt maar al snel breekt deze en is het IJsselmeer, Enkhuizen en Volendam mooi te zien. Het is gelukkig iets groener dan in Seoul maar ook hier is nog geen blad aan de bomen te bekennen. Opnieuw keurig volgens schema zet de piloot ons vliegtuig om 16.30 uur aan de grond op Schiphol, we zijn weer op Nederlandse bodem! Het is even wachten op de bagage en ook de douane is opvallend streng met het controleren van onze bagage maar uiteindelijk is alles in orde en lopen de aankomsthal binnen. Hier worden we verwelkomt door Wim & Ginie, Angeline d’r ouders. Het weerzien is uiteraard hartelijk en na een kop koffie rijden we terug richting Apeldoorn. We eten onderweg eerst nog iets want uiteraard hebben we de koelkast en het grootste deel van de vriezer leeggegeten voordat we weggingen. Om 20.30 uur rijden we de oprit op van de Figarostraat 41. We zijn weer thuis!! Wanneer we de voordeur opendoen voelen we ons echt Ontheemde Kiwi’s: Is dìt ons huis? We herkennen het bijna niet meer. Vreemd om na ruim 8 weken weer thuis te zijn. Gelukkig hebben we nog een paar dagen de tijd om alle indrukken te verwerken en een beetje bij te komen voordat we weer aan het werk moeten. Pas nu begint het langzaam tot ons door te dringen dat we een hele mooie reis hebben gemaakt waarin we zo gigantisch veel gezien en beleefd hebben dat-ie wel onvergetelijk moet worden. De ruim 2100 foto’s en 11 uur videofilm zijn het mooie bewijs en zullen zeker bijdragen tot nog heel veel napret. We stappen na 24 uur in touw te zijn geweest moe en voldaan weer in ons eigen bed, wegdromend met de zonsondergang op het strand van Octopus op het netvlies…

Tenslotte

Zijn we heel veel dank verschuldigd aan iedereen die deze reis mogelijk heeft gemaakt.

• Wegener en Atlant Zorggroep voor het geven van 9 weken verlof;
• Giovannie voor het leveren van de vliegtickets;
• Geo & Lucie voor de verzorging van planten en sorteren van de post;
• Harco & Ingrid voor de verzorging van konijn Boa;
• Alexandra & Arjan voor de verzorging van kanarie Tweety;
• Xander voor het leveren van de prachtige camper;
• Jan & Wil, Henk & Anja en Kees & Sherryl voor jullie gastvrijheid in jullie woningen in Nieuw Zeeland!

En niet in de laatste plaats al jullie leuke reacties op de mails die we stuurden met ons reisverslag!!

Nu gaan we sparen voor de volgende reis. Bestemming? Drie keer raden…

© 2006 Reyn de Niet & Angeline van Engen

Het is heiig buiten met een paar aarzelende zonnestralen als we om 8 uur opstaan. Een klein uurtje later staan we op straat met rugzak en stadsplattegrond. We lopen richting het dichtstbijzijnde metrostation dat ongeveer 500 meter van het hotel verwijderd is. Seoul heeft een zeer uitgebreid metrostelsel dat vrijwel de hele stad ontsluit. Wij kiezen daarom voor dit effectieve en snelle transportsysteem. Al snel hebben we in de gaten welke lijnen naar het centrum gaan en waar we moeten overstappen. Gelukkig staan stations- en lijnnamen ook overal in het Engels aangegeven zodat we niet met Koreaans woordenboek over straat hoeven. Een gemiddeld ritje kost ongeveer een Euro. Kaartjes koop je los, dagabonnementen zoals eerder voor de bus in Auckland kennen ze hier niet. Het duurt ongeveer een half uur voordat we aankomen bij het Centraal Station waar we uitstappen en langs de Zuidpoort naar de Nam dae mun Market lopen. Dit is een gigantisch druk stukje Seoul met heel veel winkeltjes, straatstalletjes en nog meer reklameborden. Zuid Korea is het land van de namaak artikelen en die zijn dan ook volop verkrijgbaar. Tassen, reiskoffers, horloges, sieraden en kleding voeren de boventoon maar er wordt ook veel Koraans eten verkocht. We lopen hier een tijdje rond, knikken vriendelijk naar de verkopers die ons hun waar aanprijzen en vergapen ons aan de entourage. Ondertussen verkleumen we wel van de kou want het is vandaag slechts enkele graden boven nul. De hoge kantoorgebouwen zorgen verder voor harde windvlagen die het er niet aangenamer op maken. Door de lage temperaturen biedt de stad trouwens een troosteloze aanblik. Het groen wat er groeit tussen het beton is bruin en vertoond nog geenszins sporen van de naderende lente. We gaan op zoek naar Jung-gu, een nederzetting met traditionele Koreaanse huizen. We vinden ze met moeite want ze staan gewoon tussen de kantoorgebouwen.

We vinden het niet de moeite voor een nader bezoekje dus lopen we terug naar het centrum waar we ten noorden van de eerdergenoemde markt het stadhuis vinden met daarnaast het Deoksugung paleis. Dit paleis bestaat uit verschillende gebouwen en behoorde van origine tot Wolsandaegun (1454-1488), de oudere broer van koning Seongjong (1469-1494) die lid was van de Joseon Dynastie. We belanden voor de ingang midden in een ceremonie die doet denken aan de wisseling van de wacht. Als dit is voltooid betalen we de € 0,80 entree voor een bezichtiging. Leuk om dit soort gebouwen in originele staat te zien die we in Nederland meestal alleen als restaurant zien 🙂 .

Nadat we alles hebben bekeken lopen we nog even terug naar de Namdaemun Markt want we hebben een mooie grote reiskoffer gezien. De koffers die we nu mee hebben zijn van Angeline d’r ouders. Zelf hebben we er nog niet een. We hebben berekend dat het kan qua toegestaan gewicht in het vliegtuig als we de inhoud van de grootste koffer hierin doen en de kleinere koffer in de dan lege doen. We maken een mooie prijs met de koopman en lopen even later met een joekel van een koffer over straat. Gelukkig heeft-ie een handvat en wieltjes dus dat is mooi meegenomen. Het loopt al tegen het eind van de middag als we met de metro naar Itaewon rijden, een populaire winkelstraat waaraan ook enkele eettentjes gevestigd zijn. We zien in één van de winkeltjes een mooie kimono van echt zijde. Zowel Angeline als ik krijgen er een aan en ze staan werkelijk prachtig. Prachtig is ook de prijs die de koopman vraagt. Veel te duur dus… Dat wordt dus flink onderhandelen en uiteindelijk krijg ik er 30% van de prijs af. Eigenlijk nog iets te weinig maar vooruit. We eten een pizza en nemen bepakt de metro terug naar het hotel. Daar zwemmen we nog een paar baantjes in het zwembad en pakken de koffers om. We zijn klaar voor het laatste nachtje van huis, morgen slapen we weer in ons eigen bed…

De wekker gaat vanmorgen weer lekker vroeg want we moeten om 7.30 uur opgehaald worden. Ik heb nog een extra souvenir aan Fiji overgehouden want vannacht ben ik lek geprikt door vervelende muggen die verschrikkelijk jeuken! De taxichauffeur houdt perfect rekening met de Fiji Time want hij komt ons pas om 8.00 uur ophalen. Het is maar een kwartiertje rijden naar het vliegveld dus het maakt niet zo heel veel uit. Onze vlucht vertrekt immers pas om 10.00 uur. Het inchecken gaat voorspoedig, helaas geen Exit Seat deze keer want de Airbus A330-200 is verrassend genoeg afgeladen vol. Het is 10.30 uur als we met volle vaart de startbaan verlaten en het luchtruim kiezen. Mode (spreek uit Modè=tot ziens) Fiji!! De vlucht naar Incheon International Airport duurt 10 uur en 35 minuten, een beste zit dus. Desondanks gaat het erg snel. Het eten is heerlijk en de films aardig. Weinig turbulentie dit keer als we weer terugkeren op het noordelijk halfrond. Exact volgens schema landen we om 17.35 uur plaatselijke tijd op Incheon. Het is hier drie uur vroeger dan in Fiji dus van een jetlag is geen sprake. Daarentegen is de klimaat shock gigantisch! Stapten we in Nadi in het vliegtuig met 32°C, als we uitstappen is het maar liefst 30°C kouder, BRRRRRRRR!!!!!

De terminal is gelukkig nog aardig behaaglijk. Dit is trouwens een schitterend gebouw en gloednieuw. Het hele vliegveld is pas vijf jaar oud als wij arriveren en ligt op een eiland voor de kust en op ongeveer een uur rijden van de stad Seoul. Het transport is perfect geregeld met bussen. De HSL wordt op dit moment nog voltooid. Er zijn verschillende bussen die vanaf het vliegveld naar de stad rijden en stoppen bij alle hotels.

Wij vinden snel onze bus en zijn een goed uur later bij Hotel Rivièra in het stadsdeel Yeongdong. Dit ligt ten zuidoosten van het centrum vlak onder de Hangang rivier. Het is trouwens ook een cultuurschok om in een dergelijke metropool terecht te komen. Wonen er in Nalauwaki en omgeving 950 zielen, in Seoul zitten ze met maar liefst 10½ miljoen op een kluitje! Incheon, waar het vliegveld is neergezet, is een voorstad met ‘slechts’ 2½ miljoen inwoners. We worden gek van alle helverlichte reklameborden met grote Koreaanse tekens waaruit we niets wijs worden. Doorgaande straten hebben allemaal vier tot zes rijstroken in iedere richting en die staan ook allemaal vol met auto’s. In onze hotelkamer op de tiende etage kunnen we dit allemaal vol verbazing gadeslaan. Ondertussen is het al behoorlijk laat geworden en na een douche duiken we het bed in om morgen uitgerust te zijn voor een bezoekje aan het centrum.

De laatste nacht in Octopus Resort zit erop. We pakken onze koffers in en brengen ze naar het restaurant. We ontbijten lekker en vertrekken daarna naar Nalauwaki voor het bijwonen van de kerkdienst. Een mooie afsluiting van een schitterende reis. Pas als het voorbij is besef ik wat we allemaal hebben gedaan, gezien en beleefd. Gelukkig hebben we veel foto’s en film en ook dit dagboek zal zeker hieraan bijdragen. Fulo neemt ons na de dienst mee naar zijn huis waar we zijn uitgenodigd om te lunchen. Het is leuk om kennis te maken met zijn familie en met je handen de voorgeschotelde vis en casave op te peuzelen. Op zo’n moment vergeet je écht alles wat je thuis hebt en zou je hier willen blijven.

Zo’n eenvoudig en ongedwongen leven hoewel deze mensen het best zwaar hebben. Fulo verdient bijvoorbeeld omgerekend maar €75,- per week. Maar aan de andere kant heeft hij geen hypotheek, auto e.d. Het gekke is dat wij er ook totaal geen waarde aan hechten als we hier zijn. Zoals eerder gezegd: een dak boven je hoofd, schoon drinkwater en iedere dag goed te eten is alles wat je nodig hebt. Helaas is het nu toch echt tijd voor ons om afscheid te nemen. We lopen terug over de heuvel en kijken voor het laatst achterom om te genieten van het prachtige uitzicht. Terug bij Octopus rekenen we alles af van de afgelopen dagen. Totaal hebben we met z’n tweeën €800,- uitgegeven. Daar zitten boottransfers, overnachtingen, eten en drinken en ook nog een paar souvenirs bij. Al met al helemaal niet gek. We genieten nog één keer van de lunch en dan is het moment aangebroken dat de boot vetrekt om ons terug te brengen naar Lautoka op het vasteland. We nemen afscheid van iedereen maar niet voorgoed want ook Angeline is helemaal om en wil hier graag nog eens terugkomen. De boottocht voorloopt voorspoedig hoewel de zee best ruig is. Het Octopus busje brengt ons vanuit de haven terug naar het Beachside Resort in Nadi waar we de laatste nacht op Fiji doorbrengen.

De buien zijn definitief verdwenen, de zon schijnt weer volop. Wel zijn er nog een aantal kleinere wolkenvelden maar die temperen alleen de hitte maar. We vertrekken na het ontbijt met zes andere gasten voor een safari naar Naviti Island. Dit eiland ligt ten noorden van Waya Island waarop we nu zitten en behoort ook tot de Yasawas. We varen via Naviti naar Mafia Island. Deze naam is inderdaad verbonden aan onze beruchte Italiaanse vrienden die hier enkele tientallen jaren geleden voet aan wal zetten en een gigantisch resort uit de grond stampten. Toen de bevolking en de autoriteiten echter achter de ware identiteit van deze gasten kwamen, zijn ze verjaagd.

Aangezien de bouw nog niet gereed was, bleven er kale betonkolossen staan. Deze staan er nu nog en dienen als monument. Het is echter de bedoeling dat ze ooit worden afgebroken. In het water bevinden zich prachtige koraalriffen die we uiteraard van dichtbij bekijken met de snorkels. Op het strand van dit verlaten resort eten we een heerlijke lunch met versgebakken vis. Alles smaakt opnieuw uitstekend. Nadat we weer richting Waya vertrokken zijn, stoppen we even op open water om hier te snorkelen. Het is er mooi maar niet spectaculairder dan direct aan het strand. We zijn rond 16.00 uur weer terug bij Octopus en gaan nog even lezen op het strand. Aangezien ik voor vanavond een privé diner op het strand heb georganiseerd (Angeline weet van niets!) moet ik zorgen dat we vóór zonsondergang klaar zijn. Dat lukt en de verrassing is compleet wanneer Angeline een tafel met twee stoelen ziet staan. Ik heb een prachtige visschotel laten maken met kreeft en de twee resterende vissen die we nog tegoed hadden van onze vangst van donderdag. Voordat we hieraan gaan beginnen heb ik echter nòg een verrassing voor haar: ik ga door mijn knieën op het warme zand en vraag of ze mijn vrouw wil worden… Het antwoord is ‘Ja, ik wil!’ Hierna gaan we de prachtige maaltijd te lijf. Het smaakt allemaal voortreffelijk, wat een paradijs is dit toch! Nog maar even genieten en niet denken aan de dag van morgen wanneer we weer weg moeten. Wanneer we alles op hebben lopen we terug naar het restaurant en doen nog even mee met een aantal spelletjes die ze organiseren. De te winnen prijzen zijn flessen champagne en bier dus de gezellige avond is voorlopig nog niet ten einde!