Zoals gezegd is het maar een half uurtje rijden naar de ingang van Bryce Canyon National Park. Kort daarvoor passeren we de camping die we hebben gereserveerd en we stoppen direct even om de plaatsen te regelen zodat we dat vanavond niet meer hoeven te doen. Da’s maar goed ook want er is met de reservering iets fout gegaan waardoor er maar één plaats is gereserveerd in plaats van twee. Dit is rechtgezet waarna we even de plaatsen bekijken (erg krap, haalt het niet bij afgelopen nacht op de State Park camping…) en vervolgen onze weg naar het park. Vlak na de ingang stoppen we bij het Visitor Center waar o.a. een film over het park wordt vertoond. Omdat we net op tijd zijn voor deze voorstelling, pikken we deze meteen mee. Hierna rijden we naar Sunrise Point, het eerste beroemde uitzichtpunt. Van hier heb je al een schitterend uitzicht op de vallei beneden je met de bekende ‘Hoodoo’s’, de imposante oranje/roodgekleurde rotsformaties waarom dit park zo beroemd is.
Het was weer een erg koude nacht vannacht. Het vriespunt kwam weer akelig dichtbij. We tanken de watertank vol vers drinkwater en gaan op weg richting Bryce Canyon. De route van vandaag is letterlijk en figuurlijk een hoogtepunt. In Torrey draaien we weg nr. 12 op richting het zuiden en hij begint direct aardig te stijgen als we Fishlake National Forest binnenrijden. Het landschap krijgt een alpine karakter met mooie groene weiden, berken- en dennenbossen. We bereiken het ‘dak van de Tour’, het hoogste punt van onze reis op maar liefst 9.600 voet (ruim 2.900 meter) waar we een schitterend uitzicht hebben over het Grand Staircase-Escalante National Monument. We dalen af naar Boulder waar het landschap resoluut is veranderd en ruige rotsformaties met diepe kloven waar we vlak langs moeten rijden zonder vangrail. Een schitterend en afwisselend stuk natuur in optima forma.
Het was inderdaad een behoorlijk frisse nacht. De verwarming sprong er weer spontaan van aan vanmorgen vroeg. We staan dan ook niet zo vroeg op als op een reisdag want we blijven immers hier staan vandaag. Onder de koffie kletsen we via Skype bij met familie (op vakantie in Spanje) en vrienden in Nederland. Voor het eerst deze reis is het in Nederland warmer dan bij ons. Het is al middag als we de campers pakken en mijl of 12 terugrijden naar het Visitor Center in het park. Hier slaan we rechtsaf de ‘Scenic Drive’ in waarvan het geasfalteerde deel na ongeveer 8 mijl eindigt op een parkeerplaats. Hiervandaan lopen nog twee onverharde wegen verder het park in maar het is niet toegestaan hier met onze campers te rijden. We parkeren ze daarom en gaan te voet verder de ‘Capitol Gorge’ in en volgen de onverharde weg waar nog wel regelmatig personenauto’s langsrijden. De weg loopt tussen de steile, felrode rotsen door waar de zon en wolken een prachtig licht op projecteren. De wind is helemaal weggevallen en de zon maakt het er aangenaam warm op. Jassen gaan uit, lange mouwen omhoog. Het zal nu 35 graden zijn, dan is hier niet te lopen! Na ongeveer drie kwartier komen we aan bij een parkeerplaats en eindigt hier de onverharde weg. Er loopt een wandelpad verder de gorge in en dit volgen we nog een stukje. We keren na een minuut of 15 echter om want we moeten ook het hele stuk nog teruglopen en nu gaat de weg langzaam maar zeker omhoog. Arend en ik (met Noraly in de rugdrager) lopen vooruit, Anneke, Angeline en Lyanne volgen een stukje erachter. Na een klein uur arriveren de heren weer bij de camper. Een minuut of 10 later zijn de dames er al. Lyanne heeft het hele stuk gelopen, we hebben uitgerekend dat het zeker 10 kilometer is geweest! Zeg maar de avondvierdaagse in één keer en met hoogteverschil.
Bij terugkomst op de camping willen we net het avondeten gaan maken als we worden aangesproken door de camper naast Arend en Anneke en tegenover die van ons. Ze hebben macaroni gemaakt maar veel te veel, of we willen mee-eten. Tuurlijk willen we dat. Hij, Cory, en zij, Anet, zijn hier vanwege Memorial Day en komen uit Salt Lake City. Hij werkt voor een skiliften fabrikant en is daarom ook in Europa (Noorwegen, Duitsland, Oostenrijk) geweest. Inmiddels is Anet haar beroemde pompoen dessert klaar dat ze buiten heeft klaargemaakt m.b.v. steenkooltjes. Er moet een beetje roomijs bij en het smaakt inderdaad heerlijk. Rond 21.00 uur gaan we terug naar onze eigen campers en leggen gauw de meiden in bed. Zelf werken we nog even de blog bij en bestuderen de route van morgen.
Dat was me inderdaad een behoorlijk onrustige nacht. Om te beginnen laat gaan slapen omdat de blog en foto’s nog moesten worden bijgewerkt. Bovendien was het binnen bloedheet maar kon er door de vliegende (zand)storm geen raam open. De hele nacht heeft de camper staan schudden op z’n wielen. De wind nam alleen nog maar toe. Op dit moment meldt het weerbericht op de radio windstoten tot 65 mijl/uur wat neerkomt op windkracht 11! Vandaag slaan we daarom een dag over in het reisschema. De oorspronkelijke eindbestemming, Goblin Valley State Park, is vrijwel zeker vol vanwege het Memorial Day weekend en met deze weersomstandigheden is het vrij zinloos om ons voor de zoveelste maal vrijwillig te laten zandstralen. Omdat we bovendien in Canyonlands alles hebben gezien wat we wilden maar er ook in Capitol Reef N.P. het nodige te zien is, willen we hier de hele zondag voor uittrekken. Thousand Lakes RV Park waar we zondag zouden staan is na een telefoontje helaas het hele weekend al volgeboekt. De vlakbij gelegen SandCreek RV & Campground heeft echter nog precies twee plaatsen vrij voor vanavond en morgenavond. Die hebben we dus ook meteen vastgelegd. Vandaar dat de route vandaag wat langer is dan gepland; 150 mijl. Eerst gooien we in Moab weer voor $ 150,- peut in onze camper en gebruiken we de WiFi verbinding bij de Tourist Office om de verhalen en foto’s te uploaden. Lees meer
We hebben vandaag een druk programma want willen zowel het noordelijke deel van Canyonlands als het resterende deel van Arches bezoeken. We gaan dus vroeg op weg naar ‘Island in the Sky’ in Canyonlands N.P. Daar aangekomen rijden we als eerst naar het verste punt: Grand View Point Overlook. De naam zegt het al: een schitterend panaroma over de verschillende canyons diep voor ons. Inmiddels is het weeralarm van gisteren ook daadwerkelijk geactiveerd want we waaien zowat die canyons in. Een ander groot nadeel is dat er inmiddels zo ontzettend veel stof in de lucht zit dat de uitzichten een fractie zijn van gisteren. Juist voor dit gebied is dat erg jammer omdat je helder weer nodig hebt voor de mooie uitzichten over de canyons. Desondanks blijft het indrukwekkend.
Na de Grand View Point Overlook rijden we terug in noordelijke richting naar de parkeerplaats Upheavel Dome. Een korte wandeling omhoog voert ons naar het uitzichtpunt over deze canyon waarvan er twee verhalen de ronde doen over de ontstaansgeschiedenis. De eerste beweert dat een opgedroogde zee zoutafzettingen heeft gevormd die later omhoog zijn gedrukt en door erosie verder zijn gevormd. De tweede bewering is dat er een meteorietinslag heeft plaatsgevonden die voor de afzettingen heeft gezorgd. In beide gevallen blijft het landschappelijk een mirakel wat we vandaag de dag te zien krijgen. Lees meer
